Mondje terug
,,Jij bent echt een stomme rot oen moeder, ik moet hier altijd alles opruimen!!’’ feedbackt de kleuter. Ik sta in een ruimte die wat weg heeft van mijn woonkamer, achter mij haalt een dreumes de besteklade leeg en op mijn linkerarm bungelt een krijsende baby. De kleuter in kwestie veegt ondertussen de jam van zijn mond aan de bank, terwijl hij schaamteloos tegen mijn geborduurde bloemetjeskussen aan rijdt en mij uitdagend aankijkt. Ik heb een jaar ouderschapsverlof.
Kinderen, ik moet het ze nageven, ze spreken meestal de waarheid. Ook als deze je niet bevalt. Je krijgt terug wat je geeft, haalt eruit wat je er in stopt. Schelden als je boos bent? Ik weet precies van wie die dat g*dvrdomme heeft. Waar de volwassene grif geld betaald voor cursussen waarbij hij op zoek gaat naar stukjes integriteit of zich vol laat lopen met
Ayahuasca-thee om tijdens het kotsen zijn inner-child tegen te komen, komt de puurheid bij het kind er gewoon natuurlijk uit gelopen. Hop, zo zachtjes langs t kinnetje, mondje terug.
In mijn werk als dramadocent krijg ook regelmatig mondjes terug, soms verpakt in een gebaar zoals een gaap of een tas door het lokaal. In mijn tweede jaar had ik een jongen in de klas die het heel voorzichtig aan pakte, met grote hanenpoten schreef hij: MEVROUW DE JAGER IS KUT op een van de gestoffeerde banken. Koen Appel. Nou, die hebben we er met z’n allen eens flink van langs gegeven. Dit kon Koen toch niet maken! Ouders op school, nablijven, gesprek met de directeur. Bleek dat Koen het op maandag al in zijn broek deed omdat hij op vrijdag een blokuur Drama had. Mevrouw de Jager vond het toen nodig dat iedereen iets grappigs deed en Koen had geen humor, dus deed hij maar niks. Een 3 in Magister.
Zo doe ik dat blijkbaar. Rot oen moeder horen, terwijl je al drie dagen uit je pyjama probeert te komen, is niet leuk. Is persoonlijk. Doet zeer. Ik wil geen rot oen moeder zijn of kut, dus doe ik net alsof de vorm telt en niet de boodschap. Houd je grote mond of je commentaar voor je, anders…! Ook als de kleuter inderdaad alle zooi van zijn broertjes moet opruimen of Koen werkelijk geen idee had wat hij met mij of zichzelf aan moest, terwijl ik hem dat duidelijk had moeten maken. Ik wil het niet horen.
Inmiddels is de dreumes begonnen aan het wegwerpen van de vleesmessen en golft de baby een draad melk op de vloer. Ik veeg een vette pluk haar uit mijn gezicht en probeer uit alle macht rustig te blijven. Terwijl ik me omdraai om een doekje te pakken, begint de dreumes een drumband met twee pannendeksels. Dit is teveel. ,, “Oja, ben ik een rot oen moeder?! Dat klopt! En als jij nu niet binnen drie tellen al het speelgoed in de mand begint te stoppen, kijk je verdomme de rest van het jaar geen iPad meer!!’’
Volgende keer beter.
Reactie plaatsen
Reacties